نجفی
در حالی در این توئیت تلاش کرده از رفتار صورت گرفته در برج میلاد نقدی نرم داشته
باشد، که هر منطق بی طرفی می پذیرد حضور او در این مراسم و حتی تشویق های او که با
لبخند نیز توامان بود به منزله تایید رقص دختران در برج میلاد است. البته نکته
حائز اهمیت آنجاست که اساسا از دل سیاست های لیبرالی حاکم بر مدیریت شهری حاضر
تهران برونداد چنین رفتارهایی چندان تعجب برانگیز نیست.
در ایامی که پروژه های عمرانی شهر و
ایضا خط 7 مترو پس از افتتاح در دوران مدیریت شهری قبل تعطیل شده، افرادی در قالب
مدیر و با رانت برخی از اعضای شورای شهر تهران بر کرسی های مدیریت شهری جلوس کرده
اند تا عذر قریب به 6000 کارمند شهرداری تهران در آستانه عید نوروز خواسته شود، آن
هم بدون تعیین ضرب الاجل. از دگر سو، زمزمه هایی مبنی بر عملیاتی کردن تئوری نخ
نمای افزایش هزینه زندگی در تهران برای کنترل جمعیت و مدیریت بهتر شنیده می شود.
تئوری ای که از نگاه بسیاری از کارشناسان به مثابه پاک کردن صورت مسئله است، صورت
مسئله ای که باز هم ردپای لیبرال ها در آن دیده می شود.
تمرکز امکانات در پایتخت و عدم اهتمام به دیگر شهرها و استان های کشور از مدت ها قبل یکی از سرفصل های اصلی مدیریت اجرایی بود که خود بستری برای رشد و گسیل جمعیت به سوی تهران برای ارتقای رفاه و بهبود زندگی است.
درحالیکه یکی از طرح ها در جهت گران کردن پایتخت نحوه پیاده سازی طرح ترافیک ناظر به اخذ درآمدهای بیشتر برای شهرداری تهران است، صحبت از دریافت عوارض از بزرگراه های تهران نیز مطرح می شود. پیروز حناچی که تا مدتی قبل معاون آخوندی در وزارت راه و شهرسازی بود اینک در قامت معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران بر اخذ عوارض از خودروهایی که در بزرگراه های تهران تردد دارند تاکید کرد. او در نشست خبری خود با اشاره به اینکه در اکثر کشورها، خودروها برای عبور از بزرگراه‌ها عوارض پرداخت می‌کنند، گفت: این موضوع نیز در دستور کار شهرداری تهران قرار دارد و در آینده نزدیک عملیاتی خواهد شد.
تجربه ثابت کرده نتایج حاصل از سیاست های منطبق با مختصات لیبرالی که به کام مدیران و به ضرر آحاد مردم و اقشار آسیب پذیر جامعه است. این بار نیز محصول این تفکر در برج میلاد تهران محلی برای تضاد فکری مدیران معتقد به این سبک مدیریتی، با آرا و اندیشه های اسلامی و باورهای مذهبی مردم بود.
سیاست هایی که طی قریب به 40 سال در کالبد سیستم اجرایی دمیده شده، اینک خود را در قامت اِلمان های فرهنگی و رخدادهای معطوف به حوزه های اعتقادی جامعه به بروز و ظهور می رساند تا بلکه بتواند عدم خروجی قابل قبول خود را در عرصه های خدمت رسانی با برگزاری مراسم های ضدارزشی پوشش دهند، اتفاقی که به واسطه گسترش فضای مجازی و حرکت رو به رشد بلوغ سیاسی مردم موفقیت آمیز نخواهد بود.